YÜKLERDEN BAVUL
Hayatımız boyunca beklentilerimizin yorgunu olduk. Onca yükü belki de bu yüzden omuzlarımıza yük ettik de altında ezilmeye müsait bedenimize "sen bunu kaldırabilir misin ?" Sorusuna dahi müdahil etmedik. Sorumluluklarımız arttıkça hayata olan bakış açımız da değişti. Bu ilk başlarda olağan bir süreç gibi bizleri içine alsa da zamanla ihtiyaç hatta bitmek bilmeyen zorunluluklar haline geldi. Kaç baba evine ekmek götürmek zorunda değil ki yada kaç anne akşam yemeği yapmak zorunda değil kaç çocuk eğlenmeyi bırakmak zorunda ki... "Hiç" mi? Belki de çoğunluk... Bu kadar çok şey olmasa bizi bağlı kılan çok mutlu olur muyduk bilemem fakat bildiğim şeyse az düşünmenin verdiği mutluluktur. Belki de bizler fazla abartiyoruzdur. Kısacık ömrümüze onlarca keşke sığdırmak kolay olmasa gerek. Her şeyin illa zor olması gerekmez basit şeylerle mutlu olamaz mıyız sahi? Bir bahar sabahı açan çiçeklere bakıp mutlu olamaz mıyız? Bahar bekliyor mu çiçekleri açtığı için insanların ona gü...